Życie - Parada paradoksów...

Parada paradoksów

   

Niekiedy walka o lepsze jutro

kończy się jeszcze gorszym pojutrzem.
 

Najtrudniej pozbyć się straconych złudzeń.

   

Wady i zalety - to często jedno i to samo.

Tylko z różnych punktów widzenia.

   

Kobieta zawsze woli jednego,

stałego mężczyznę.

Oczywiście nie musi to być stale

ten sam facet.

   

Nadzieja pomaga iść naprzód;

wytrwałość - stać,

a odwaga - wracać.

   

Człowiek się nie zmienia,

człowiek czasem - po prostu -

daje się tylko poznać z innej strony.

 

 

Dar mądrości - to przede wszystkim

umiejętność panowania nad swoją głupotą
 

   

Człowiek jest takim zegarem,

który ciągle się spóźnia,

choć zawsze się śpieszy.

   
 

W życiu wszystko ma swój zmierzch.

Tylko noc kończy się świtem.
 

Dobre dłużej się pamięta,
ale złe - łatwiej się przypomina.
 

    

Nadzieja nie ma końca.
Choć rwie się bez przerwy.

   

Czasem dopiero na skrzyżowaniu

człowiek zaczyna zastanawiać się
dokąd idzie.

   

Nawet droga do czegoś

czasem jest do niczego.
 

   

Tam najtrudniej iść naprzód,

skąd już wszyscy wracają.

 

Ze względu na to,

że mężczyźni mają różne gusty,

wszystkie kobiety są piękne.

 

Gdzie dwóch się bije, tam zaraz trzech bohaterów i dziesięciu zasłużonych.
 

   

Być mędrcem

to słuchać innych

i rozumieć siebie,

to brać od każdego

i dawać wszystkim.
 

   

Milczenie, które nie mówi prawdy

jest również wielkim kłamstwem.

 

Jeden bałwan zimy nie czyni.

    

Mądrego los prowadzi,

głupiego - popycha.

   

Niektórzy tak bardzo pamiętają o celu,

do którego zmierzają

iż zapomnieli o ruszeniu z miejsca.

   

O atmosferze wokół człowieka

w największym stopniu decyduje

jego własna pogoda.

 

Niejeden puknąłby się w czoło.

Ale co zrobi, gdy nie ma do tego głowy.
 

   

Kiedy człowiek przestaje wyrastać z butów i odzieży,

wtedy zwykle zaczyna wyrastać z nadziei i ze złudzeń.

   

Skromność - to świadomość siły,

której się nie nadużywa.

   

Głupie odpowiedzi

niekoniecznie wynikają z głupich pytań,

ale zawsze - z głupoty.
 

 

- Władysław Grzeszczyk